Toestemming van de ouders

Veel kindercoaches hebben of krijgen te maken met het coachen van kinderen waarvan de ouders gescheiden zijn. 
Dus dit dilemma zullen veel coaches (gaan) herkennen. 

Er zijn in onze ogen drie belangrijke redenen waarom wij het afraden om een kind te coachen waarbij een van de ouders geen toestemming geeft. 

1) er zijn wettelijke regels waar je je aan dient te houden
kinderen van 0-12 jaar: toestemming nodig van ouders met gezag
kinderen van 12-16 jaar: toestemming nodig van kind + ouders met gezag
kinderen van 16-18 jaar: toestemming nodig van kind
wanneer een kind is niet in staat tot redelijke waardering eigen belangen is er ook toestemming nodig van ouders met gezag

2) Het kan zijn dat de weigering van toestemming een middel is om de andere ouder te kwetsen.
We zien dit vaak bij vechtscheidingen. Als kindercoach wil je hier niet tussen zitten. Voor je het weet beland je in een andere strijd. En daar wil je echt niet in terecht komen, geloof mij. 

3) Dit is in mijn ogen het allerbelangrijkste punt. Het kind zelf!
Stel je eens voor, jij moet van je moeder naar een kindercoach, maar het mag niet van je vader. Voel je de belasting op de schouders van dit kind? Het kind voelt dit echt! En zal zich in bochten moeten wringen om de ene en de andere ouder ter wille te blijven. En dat is de allerbelangrijkste reden om als kindercoach ervoor te zorgen dat beide gezaghebbende ouders het eens zijn met coaching bij jou.

Maar ... je wilt denk ik toch wel graag helpen. Dan kun je de vragende ouder uitnodigen en deze ouder coachen. Je ziet het kind niet, je kijkt enkel met de vragende ouder mee naar de situatie en helpt de ouder zelf te ontdekken waar de sleutel ligt.

In de module oudercoaching leer je hoe je dit kunt doen!